İçimde düşlediğim hayaller, çocukluğumdan kalan utangaçlığım ve herkese iyimser bakmam.. Her ne kadar insan kötü olursa olsun içinde bir yerlerde saf temiz bir yanı var.. Zor değil aslında sadece farkına varmak istenmiyor.. Ama hep böyle yapmam beni incitti... Suistimal edildi... Defalarca... Hayatta bir isteğim vardı önüme geldi. Ama hayat işte oyun oynadı geri gitti. 'Herkesin yanlışı bir doğru benim doğrum bir yanlış olmuş maalesef..' "lâik olamamışım hiçbir zaman hiç kimseye.." Bundan sonra eskisi gibi olamayacağım.. Boş bir hayalle olmayacağını bildiğim halde artık üstüne gitmek istemiyorum.Tükendim.. Bunuda kimsenin anlamasını beklemiyorum sadece okuyup geçilecek önemsiz bir yazıymış gibi....!