İnsan özgür olmak ister.. Bulunduğu ev hep sıkıcı gelmiştir.. Kendi(si)ni hep mahkûm hisseder..
Mutluluğu evinden uzaklarda aradı(n).. Şimdi ise gittiğin yerde de aynı duyguları yaşıyor(sun)..
Ve biraz olsun soluklanabilmek için eski hapishanesine dönmüştü(n)..
Özgür bir hayat; hayata karşı bir sorumlu olarak davranmadan mümkün olamaz..
Sorumsuz bir özgürlük arayan,gittiği her yere içindeki hapishanesini götürür..
Ruhu mahkûmdur çünkü,..
Gözlerindeki görünmez demir parmaklıklara dokundu(n)...