Melihcan (Atlantisreborn)

Yalnızlığın içinden gelerek nelerden ödün verdim bir bilsen.. Zifiri karanlığın küllü yolların her an üstüme düşecekmiş gibi olan ağaçların arasındaydım..

Korkunun tesellisi bir ışıktı yüreğimde.. Defterime yazdığım her puslu yazının umut olmasını bekledim..

Her kim ne konuda acı çekiyorsa bunu söylemekten çekinmediler.. Bazıları ilgi peşinde bazıları sabır.. Asıl olan bu durumları nasıl atlatacaklarıdır.. Yüz üstü gelmiş sorunların tekrardan karaya çıkarmak için sırt üstü çevirmeleri beklemek şu an saçmalıktan ibaret.. Herkes kendi acısının imkansız olduğunu söyleyerek, bilmeden karanlığı arkadaş ediniyor.. Acıyla yaşamak sadece sana zarar verebileceğini ve her kimsenin senin yanında olabilmek için nelerden feragat edeceğini görmek istemediler..

Elbette vakit geldiğinde görecekler.. Acıları hafifleyip yeni bir hayatın basamağına çıkmak isteyip bilinçsizce hareket edecekler..

Hiç bir sorunun, acının kaynağına inmeden sorunlar çözülmez bunu ön göremediler..

Yaşanmışlıklar bu hayatın her zaman parçası olacak iyi, kötü olaylar yaşanarak hayatın içinde bulacağız kendimizi.. Ama acıyı da tatlıyı da bizler seçeriz.. Ne çok zavallı hayat karardı gitti buradan, ne oldu diye soran olmadı herkes “ben” dedi..

Her zaman bir yerlerde ışık vardır.. Görmek istersen görürsün.. Anlamak istersen anlarsın..

Bu yol bir ışık için yananlarındır.. Sizler için değil...!

Evet uzun zaman oldu..

 Geçmişteki korkulara gittim. Halen daha etkisi devam ediyor. Hiç bitmeyecek gibi.. 

Neler gördüm.. Neler yaşadım.. Görmek istemeyeceğin,yaşamak istemeyeceğin..

Hayattan tat alamamaya başladım.. Ne yapsam olmuyor.. Vücudumu kaldıramıyorum. Bir ağırlık var üstümde tarif edemiyorum. Ama hayattaki amacımı unutmuş değilim. Bu beni ayağa kaldıracak tek neden belkide..

Her şeye inat yaşamalı insan. Ne umutsuzluklar,ne yaşamak istemeyeceğin nedenler..

 Bir ben daha yok,bir sen daha yok bunu bil ona göre ol yaşamalısın yaşatmalısın kendini.. 

 Hayal ettiğimizi bulamadık.. Hep bir avuntu içindeydik hep bir isyan,haykırış..  

Aslında hayatın bize gösterdiği; ne istersen iste ne kadar çabalarsan çabala aslında ona sahipsin istediğin her neyse.. Hayat bunu  herkese öğretmek istedi. Kimi anladı kimi yalanlara karıştı..

 Ama acı.. Asla yalan değildi.. Bu acı çok farklıydı.., kendini bir köşeye atıp içinde yaşadığın, kimselere belli etmediğin bir acı.. Biliyorsun gerçeği söyleyemiyorsun kendine.. Korkuyorsun.. Kimsesiz karanlıklar içindesin seni aydınlığa çıkaracak birini veya bir neden arıyorsun.. 

 Hayat sandığından zor değil. Tabi içindekini köreltene..

Bizler hep düşseldik.. Bir resim gibi manzara,çiçek gibi.. 

 Her şey için şunu diyebilirim: Bizler tamamlanmayı bekledik masumca, Ama tamamlayacak bizlermişiz.. Hayatın cilvesi işte.. 

Bir gün tamam diyemedik TAMAMLANAMADIK...!

-Yüreğim sızlamıyor artık. Alıştım..

Kafamda yüzlerce hatta binlerce düşünce var..

Her biri ayrı konu ve planlı bir yol..

Herkesin gıpte ile baktığı bu durum..

 Herkesin olmaz yapamazsın dediği durumla ne denli aynı kavram..?

  Yüreğimde yanan kor ateş.. Yüreğimde uçuşan rüzgar misali..

 Her şey için bir umut.. 

Zamanında, yakında dolacağı an meselesi..

Uzun bir bekleyişten sonra olur mu acaba..¿

Çekilen onca acı, yerini huzur'a bırakabilir mi.¿

Yüreğim sızlamıyor artık alıştım...!

Hiç sessiz oldun mu?

İçine dalıp,derinliklere indin mi?

Uykusuz gecelerin şafağın da buldun mu?yarım olan herşeyini

Her güzellik, bir başlangıç olsa da

Bir sonunda habercisi ...

Ben gözlerimde aradığım,

Her şeyimi,

Gönlümde buldum ...

Ya sen..!

Herkes bir şey ister.., genelde mutlu olmak..

 Ne kadar hak ediyor(lar) peki..¿

Her insan hayatın yüreğine bıraktığı mirasla doğar..

 Bu bir insanın alacağı en büyük, en güzel hediye..

Her yeni doğum yeni bir başlangıçtır..

Doğmak demek sadece anne karnından çıkmak değildir..

Anne bir insana, ömrünü verir..

 Ama hayatın o insana bıraktığı insan olma mirası, o insana ömrünü en ölümcül anlarında yeni bir hayata başlama gücünü ve iradesini bâş eder..

İnsan her yıkımdan yeni bir başlangıç yaratabilir..

 Her başlangıç yeni bir hayata doğmaktır.. 

İnsan bir ömüre bir çok hayat sığdırabilir..

Hayat bitmez, yeniden başlar..

Her son yeni bir başlangıçtır...!

Derdimi dermana desem, Olur mu merhem .! Bölük bölük olmuş,  Hangisine çare olayım der gibi. Yürekte nazlanan ne var ise Sanki .!! Şu yalan dünyaya bırak geç der gibi .. Kiminin boynu bükük . Kiminin gönlü safta, Garipler diyarına sende bak der gibi.. Nasıl duyarsız olduk,nasılda aldandık.. Her gün gördüğün ihanetleri Kör ol, görme, değmen keyfine der gibi ... 

Acı gerçekler var, gitmek gerekir..

Bu gidiş, gidiş gibi gelmedi bana, kendimi sürgünlükte sandım..

O da değil..

Ben içimde hep bir yerlere giderim zaten..

  Sürgünlük hep benim aslında.. 

Kendi içimde, hayat üzerindeki gitmeler, sürgünlükler katlanır şeyler..

  Benim gidişlerim çoğu zaman dönüş anlamına gelir içimde..

“Giderken arkama bakmam” diye yazmıştım bir yerde.. (bir önceki post’ta)

Arkama bakmıyordum..: Baktığım geleceğimdi...

Belli bir amaç uğruna ne kadar çabalarsak çabalayalım olmuyorsa zorlamanın alemi yok..

Bazen bir kitabı okumaya ara verirsin. Ucunu toplarsın..

Bazen hayata ara verirsin. Ucunu katlarsın..

Kitaba geri döndüğümüzde kaldığımız yerden devam ederiz okumaya..

 Ama hayata geri döndüğümüzde her seferinde yeniden başlarız...!

Yerden gelen soğuk içime işliyordu..

Titriyordu içim..

Karanlık ve yıldızlar çökmüştü..

Ağzımda kan tadı vardı.. Biraz tuzlu biraz ekşi..

Kime iyilik yapmıştım ben..¿

Sevincimden gülmek.., üzüntümden ağlamak istiyordum.. İkisinide yapamadım...

Sustum.. Vee.. Sustum...!