Köşesi bucağı yok hayatın,

Nasıl yaşamak istediğine bağlı

Huzur..

Baktığını görmek gibi.

Görüp de bakmamak.

Ne yapmalı dememeli.

Her yaşadığın nefes bir minnet gibi yaradana..

Karşıki dağlar uzak gibi görünse de,

Gitmekle ve azmetmekte bitecektir.

Çok uzun yollar,

Çok uzun dağlar arşınladım.

Soluk soluğa .

Bir zirvenin son yokuşunda

Tükendim sandım!

Ama bitmedim.

Bir soluk aldım,son doruğunda,

Yeniden dedim.

Ha gayret dedim..

Her zirvenin son büklümlünde ..

Hep son mutluluklar benim oldu

Zirveye ulaşarak .!

Nereden çıktın yine karşıma?

Tamamlayamadığın hangi vicdansızlığın için döndün? Geçmişim olamamıştın, şimdi geleceğimde olmak için mi geldin? Artık benim için sen bir ‘fark etmez’sin. Fırtınada kaybolmuş bir yelkenli için rüzgarın nereden estiği önemli değildir. Geçti artık o günler… Mezarıma çiçekle gelmen, beni öldürmüş olman gerçeğini değiştirmiyor. 

Sessiz çığlıkları vardır kırılan kalbimizin ve onları yalnızca Allah duyar. Senin duymadığın ve hiçbir zaman duyamayacaklarından bahsediyorum. Umarım beni anlıyorsundur. Keşke biraz düşünebilseydin. Düşünmediğin için şimdi kalbin acıyor biliyor musun? Beynin düşünemediği her şeyin cezasını kalp çeker. Düşünmek beyni acıtmaz ama düşünmemek kalbi yorar.

Şu hayatın bize en büyük darbesi beklediklerimizin hiçbir zaman gelmemesi, gelenlerin ise bizi hak etmemesidir. Bazı insanlar hiç başlamayan hayatlarının bitmesinden korkarlar… Neyi biriktirebilmişler ki kaybetsinler? Sen de onlardansın bana göre. Elinde avucunda hiçbir şey kalmamış ama hala yitirmekten korkuyorsun. Kolların boşluğa alışmış ama benimle doldurmaya çalışıyorsun. Bitmişsin ama hiç başlamamış olduğunu anlayamamışsın. Söylenmiş sözleri duymamışsın, şimdi söylenmemişleri dinliyorsun. Göremediğin şey şuydu; ben sana hayatımı verdim, sen onu başkasının çöpüne attın.

Bana gelince… İyiyim ben. Aşkta özgürlüğün tutsaklıkla başladığını ve aynı zamanda da hayatta aşktan daha önemli şeyler olduğunu öğrendim. Mesela insan olmak… 

-Yüreğim sızlamıyor artık. Alıştım..

Kafamda yüzlerce hatta binlerce düşünce var..

Her biri ayrı konu ve planlı bir yol..

Herkesin gıpte ile baktığı bu durum..

 Herkesin olmaz yapamazsın dediği durumla ne denli aynı kavram..?

  Yüreğimde yanan kor ateş.. Yüreğimde uçuşan rüzgar misali..

 Her şey için bir umut.. 

Zamanında, yakında dolacağı an meselesi..

Uzun bir bekleyişten sonra olur mu acaba..¿

Çekilen onca acı, yerini huzur'a bırakabilir mi.¿

Yüreğim sızlamıyor artık alıştım...!

Herkes bir şey ister.., genelde mutlu olmak..

 Ne kadar hak ediyor(lar) peki..¿

Her insan hayatın yüreğine bıraktığı mirasla doğar..

 Bu bir insanın alacağı en büyük, en güzel hediye..

Her yeni doğum yeni bir başlangıçtır..

Doğmak demek sadece anne karnından çıkmak değildir..

Anne bir insana, ömrünü verir..

 Ama hayatın o insana bıraktığı insan olma mirası, o insana ömrünü en ölümcül anlarında yeni bir hayata başlama gücünü ve iradesini bâş eder..

İnsan her yıkımdan yeni bir başlangıç yaratabilir..

 Her başlangıç yeni bir hayata doğmaktır.. 

İnsan bir ömüre bir çok hayat sığdırabilir..

Hayat bitmez, yeniden başlar..

Her son yeni bir başlangıçtır...!

İnsan özgür olmak ister.. Bulunduğu ev hep sıkıcı gelmiştir.. Kendi(si)ni hep mahkûm hisseder..

  Mutluluğu evinden uzaklarda aradı(n).. Şimdi ise gittiğin yerde de aynı duyguları yaşıyor(sun)..

 Ve biraz olsun soluklanabilmek için eski hapishanesine dönmüştü(n).. 

Özgür bir hayat; hayata karşı bir sorumlu olarak davranmadan mümkün olamaz..

 Sorumsuz bir özgürlük arayan,gittiği her yere içindeki hapishanesini götürür..

Ruhu mahkûmdur çünkü,..

Gözlerindeki görünmez demir parmaklıklara dokundu(n)...

Her şeyin bir nedeni vardır..

Her nedeninde bir zamanı...!

‘‘Bir sonsuz yağmur yağsa mutlulukla ıslansa dünya...!’’

İyi eş, İyi kitaplar, Bir de huzurlu bir vicdan: İşte ideal hayat…