@atlantisrreborn / atlantisrreborn.tumblr.com
Gidesim gelir.
Alıp başımı uzak diyarlara ..
Son söz söylenir ,
Umudu bitmiştir!
Umudun..
Gözler,rengini değiştirir.
Ateşle rüzgar olur .
Yandıkça ,yakar.
Estikçe savurur.
Bir çarpıntı kalır yürekten!
Belki bir umut der gibi..
Bu çırpınışlar belki son olur.
Vuslat,maziden gelir .
Yada,yine maziye gider.
Dönmemek üzere
Kim bilir..!
Bilmem ki ;hayatın hangi demin de olduğumu,düşünmeden yaşıyorum.. Belki kendi kendime söyleniyorum.. Bilemedim işte.! Belki; Bir yürek çarpıntısı benim ki ! Bir yaranın yeniden kanaması, Bir yorgunluk molası, Bir sesli serzeniş, Azgın yarama kim baksın!! Der gibi bir ahval ! Bir dilim ekmek kavgası! Bir köşeye “Ununu eleyip asmış “ Safa çekilmiş gibi . Ne zaman uyanıp da yeniden Hey hayat.! merhaba ! Demeyi bekler gibi. Ne bilim işte...
