“Hani bir şair vardı, kelimeler anlamsız derdi..

Tam ortasındayım zamanın, gerisinde değil..

Sesleri duyabiliyorum sonsuzluğun çığlıklarını..

Sadece duyuyorum, görülesi değil..

Ey nerdesin ? Bir yaprağın dalından kopup

parçalanarak, sonsuzluğa erişmesindeki büyük giz..

Ve sen nerdesin, asırlardır geçilmemiş, tozlu yolun

kenarındaki ufak bir yoncanın duyduğu his..

Ve ben nerdeyim ? Nerde çok uzak bir gezegenin

ortasında duyduğum yalnızlık sensiz…!”

Eskide kaldı o büyük aşklar, Şimdi kimi sevsek yeni nesil çıkıyor, Saçma sapan isimler aşk'a takılıyor, Abuk subuk icatlar türemiş.. Masum bakışmalardan eser yok, Kimin el kimin yüreğinde belli değil, Eskide kalmış herşey, Şimdi aşk diyecek bir sen daha yok, Pazara çıkmış sevdalar, İki alana bir bedava olmuş affetmeler, Ve günü birlik olmuş seviyorum demeler, Bir sen daha yok, Sevebileceğim...!

Mutluluk ve mutsuzluk kalıcı değil.Yaşam hep çok iyi ya da hep çok kötü gitmez.Ama gerçek güzelliğin izinde olanın vay haline...!  

Bir bedene tutularak aşık olunuyorsa, daha güzel bir beden bir öncekini çöpe yollar.

                         ‘’Sen bir insanı insanlığı için sevdin mi hiç?’’

Hiçbir zaman hislerin ve duyguların önüne geçilmez.. 

Sadece kendimizin aldatmacısı oluruz.. 

Sevgiyi benimseyen,karşısındaki o hissiyati,elektriği alan kişi sevgi kapsülleri oluşturur..

 Bunu yaptığı sürece kimsenin onu anlaması beklenmez..

 Herkesin dediği gibi ‘inanmıyorum’ söyleyişi gerçek sevenlerin korkulu rüyası olur..

Ön yargılar,kibirler,tedirginlikler olabilir bu hayatta.. Ama aşılamayacak’ta bir şey değillerdir..

 Yeter’ki ne istediğimizi bilelim bu hayatta...

                                  İnsan kendi kendinin aldatmacasıdır!

İçimde düşlediğim hayaller, çocukluğumdan kalan utangaçlığım ve herkese iyimser bakmam.. Her ne kadar insan kötü olursa olsun içinde bir yerlerde saf temiz bir yanı var.. Zor değil aslında sadece farkına varmak istenmiyor.. Ama hep böyle yapmam beni incitti... Suistimal edildi... Defalarca... Hayatta bir isteğim vardı önüme geldi. Ama hayat işte oyun oynadı geri gitti. 'Herkesin yanlışı bir doğru benim doğrum bir yanlış olmuş maalesef..' "lâik olamamışım hiçbir zaman hiç kimseye.." Bundan sonra eskisi gibi olamayacağım.. Boş bir hayalle olmayacağını bildiğim halde artık üstüne gitmek istemiyorum.Tükendim.. Bunuda kimsenin anlamasını beklemiyorum sadece okuyup geçilecek önemsiz bir yazıymış gibi....!

Akar gözyaşlarım dinmez...