Melihcan (Atlantisreborn)

Herkes gerçek kişiliğini saklıyor. En azından arada bir..

 Bazen benliğinizin o bölümünü o kadar derine gizliyorsunuz ki, onun orada olduğunu,birinin size hatırlatması gerekiyor..

Bazen de kim olduğunuzu bütünüyle unutmak istiyorsunuz..

 Peki ya ben?  Asla kimse gibi olmayacağım...!

Hayatın hafızası bir tek insanın hafızasından daha güçlüdür..

 Bir tek insan bilmeyebilir, görmeyebilir, duymayabilir hatta unutabilir.

  Ama hayat unutmaz.. Ve bir mucize yaratır, sakladığı duyguları yüreğimize işler..

Genelde herkesin ayrılma acısı oluyor..

Seni inciten kişinin, hiçbir şey olmamış gibi tekrar yanına gelmesi  neyi anlatır bizlere..?

Biten bir sevginin, aynı kişi ile tekrardan eskisi gibi olunabilinir mi..?

Bu dünyada bir başka; “ben,sen,o,bu,şu” yok..

Hayat bize 2. şansı verir. Ama bizler, 2. şansı vermememiz gerekir.. (Her ne kadar sevsende.. Gururun ön plana çıkmalı..)

Her ne kadar bunu yapamayanlarla dolu olsa da hayat. Biz kendimizi bilelim yinede.. Onlar oldukları ile kalsınlar.. Anlarlar elbet..

-Yolun Sonu- 

:--()